Mετά την χθεσινή άρνηση του πρωθυπουργού Α.Σαμαρά να πουλήσει τα δύο υποβρύχια Type 214 που βρίσκονται στη ναυπηγική κλίνη των ΕΝΑΕ, επανέρχεται στην επικαιρότητα και ένα άλο ζήτημα: Κατά πόσον έχουν λυθεί τα προβλήματα των υποβρυχίων Type 214 που οδήγησαν στις 30 Σεπτεμβρίου 2006, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας να "παγώσει" την παραλαβή τους και αρνήθηκε την παραλαβή του πρώτου υποβρυχίου Type 214 "ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ"; Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι επιλύθηκαν σε πολύ σημαντικό βαθμό, αλλά όχι σε απόλυτο βαθμό. Και τα προβλήματα ήταν πολύ σημαντικά. Πιο συγκεκριμένα, η κλάση παρουσίασε τις ακόλουθες κατασκευαστικές ατέλειες:
-Προβλήματα στη λειτουργία του εξελιγμένου συστήματος μάχης ISUS
-Υποδεέστερες των αναμενόμενων επιδόσεων του σόναρ πλευρικής διάταξης (FAS: Flank Array Sonar)
-Θόρυβος στις χαμηλές συχνότητες που πιθανά να οφείλεται στον άξονα ή την προπέλα του υποβρυχίου
-Προβληματική λειτουργία ορισμένων ειδικών φίλτρων του αναερόβιου συστήματος πρόωσης, με αρνητικές επιπτώσεις στην παρατηρησιμότητα του υποβρυχίου και στην διάρκεια ζωής των κυλίνδρων μεταλλικού υδριδίου
Δύο χρόνια αργότερα, το υποβρύχιο υποβλήθηκε και πέρασε οριακά με επιτυχία τις νέες θαλάσσιες δοκιμές. Οι δοκιμές έγιναν υπό την επίβλεψη του γερμανικού Ομοσπονδιακού Γραφείου Στρατιωτικής Τεχνολογίας και Προμηθειών (BWB) και με παρατηρητές αξιωματικούς του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, στα ανοικτά της Νορβηγίας.
Συμφωνα με όδα έγιναν γνωστά, με ύψος κυμάτων 3 μέτρα το υποβρύχιο παρουσίασε μέγιστες κλίσεις διατοίχισης επιφανείας 18° με 19°. Δηλαδή ουδέποτε απέκτησε απόλυτα χαρακτηριστικα ευστάθειας. Απλά μειώθηκε η διατοίχιση.
Ανάμεσα στις επεμβάσεις που έγιναν στο σκάφος ήταν η μετατόπιση συστημάτων σημαντικού βάρους χαμηλότερα, με αποτέλεσμα να βελτιωθεί η συμπεριφορά του υποβρυχίου. Η παρέμβαση αυτή έγινε μετά από δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν στα μέσα Φεβρουαρίου 2007 και οι οποίες κατέγραψαν βελτιωμένη συμπεριφορά σε σύγκριση με τις αρχικές του Σεπτεμβρίου 2006 που το περισκόπιο κόντευε να αγγίξει την επιφάνεια της θάλασσας.
Στο ενδιάμεσο τα ναυπηγεία HDW τοποθέτησαν κατακόρυφες διαμήκεις φρακτές στο εσωτερικό του ελεύθερα κατακλυζόμενου περιβλήματος (casing) για να κατακερματίζεται η ελεύθερη επιφάνεια. Δευτερεύουσες παρεμβάσεις ήταν η διεύρυνση των σχισμών αποστράγγισης του περιβλήματος και η τοποθέτηση υδραυλικών βαλβίδων στις οπές θασσέρματος, για να αποτρέπονται οι ελεύθερες επιφάνειες στις σχετικές δεξαμενές.
Να πούμε ότι το πρόβλημα διατοίχισης παρουσιαζόταν μόνο κατά την διάρκεια της πλεύσης στην επιφάνεια. Κάτω από την επιφάνεια παρουσίαζε ένα πολύ σημαντικότερο πρόβλημα: Ο θόρυβος στις χαμηλές συχνότητες που οφείλεται στον άξονα ή την προπέλα του υποβρυχίου, κατά πόσον επιλύθηκε; Γωνρίζουμε ότι και εκεί έγιναν προσπάθειες να κατέβει σε ανεκτά επίπεδα, αλλά ουδέποτε έπεσε στο επίπεδο της αρχικής προδιαγραφής.
Την ίδια στιγμή τα 6 τουρκικά υποβρύχια του ιδίου τύπου που ναυπηγούνται, έχουν διαδαχθεί από τα ελληνικά παθήματα και έχουυν διαφορετικές προδιαγραφές, πατώντας επάνω στην τεχνογνωσία που ακριβοπλήρωσε το ελληνικό δημόσιο για να "πειραματιστούν" οι Γερμανοί με τα δικά μας πρωτότυπα και να αποδώσουν τελειοποιημένα υποβρύχια στο τουρικό Ναυτικό.
